نماز راه رفتن صرفاً نماز خواندن در محل با بصیرت (مشاهده) و الهام (وحی) است. دعایی است که نمایان و شفاهی و متحرک است.
سودمندی آن دو چیز است: 1. برای دستیابی به شناسایی معنوی و 2. آزاد کردن قدرت کلام و روح خدا در مکان های خاص و برای افراد خاص.
"مطمئن باشید که خدا مورد خطاب قرار می گیرد و مردم برکت دارند" (استیو هاثورن)
I. راه رفتن در نماز شامل است
- راه رفتن -- به صورت جفت یا سه قلو
- پرستش -- ستایش نام و طبیعت خدا
- تماشا -- سرنخ های ظاهری (داده های مکان ها و چهره ها) و نشانه های درونی (تشخیص از جانب خداوند)
II. آماده سازی
- راه رفتن خود را به خداوند بسپارید، از روح بخواهید که راهنمایی کند
- خود را در پناه الهی بپوشانید (مصور 91)
- با روح القدس ارتباط برقرار کنید (روم. 8:26، 27)
III. راهپیمایی نماز
- مکالمه را با ستایش و نیایش مخلوط کنید
- همانطور که شروع می کنید، خداوند را تمجید و برکت دهید
- از کتاب مقدس برای رهایی از برکت خدا استفاده کنید
- از روح بخواهید که گام های شما را هدایت کند
- وارد ساختمان شوید و از آن عبور کنید
- در یک مکان خاص معطل شوید
- بایستید و برای مردم دعا کنید
IV. DE-BRIEF
- گلین: چه چیزی را مشاهده یا تجربه کردیم؟
- آیا "قرارهای الهی" غافلگیرکننده ای دارید؟
- تقطیر 2-3 نقطه نماز، با دعای شرکتی ببندید