احمدآباد، ایالت گجرات شرقی، یک کلان شهر گسترده در غرب مرکزی هند است. این شهر توسط فرمانروای مسلمان سلطان احمدشاه در کنار شهر قدیمی تر هندو آساول تأسیس شد. پس از تحمل یک زلزله عظیم در سال 2001 که منجر به کشته شدن نزدیک به 20000 نفر شد، معماری باستانی از سنت های هندو، مسلمانان و جین هنوز در سرتاسر شهر امروزی یافت می شود و تنوع مذهبی و فرهنگی را که یکی از ویژگی های تعیین کننده احمدآباد است به دقت به تصویر می کشد.

هند که بخش بزرگی از جنوب آسیا را اشغال کرده است، پس از چین دومین کشور پرجمعیت جهان است. دولت هند یک جمهوری مشروطه است که نماینده جمعیتی بسیار متنوع با هزاران گروه قومی، صدها زبان و یک نظام کاست پیچیده است. به روشی مشابه، هند دارای تاریخ اجتماعی و فرهنگی پیچیده ای است که هم زندگی فکری غنی در علوم و هنر و هم سنت مذهبی دارد. پس از کسب استقلال از بریتانیا در سال 1947، هند از مناطق عمدتا مسلمان پاکستان و بنگلادش کنونی جدا شد.

با وجود تلاش‌های جدی برای متحد کردن کشور و القای ظاهر صلح، تنش‌ها بین گروه‌های قومی رقیب، فرقه‌های مذهبی، غنی و فقیر، ملت را بیشتر تقسیم کرده است. هند بیش از هر کشوری روی کره زمین کودکان رها شده دارد و بیش از 30 میلیون کودک یتیم در خیابان‌های شلوغ و راه‌آهن شهرهای بزرگ سرگردان هستند. این پویایی فرهنگی چالش‌های عظیمی را برای دولت مرکزی ایجاد می‌کند، اما فرصت عظیمی برای کلیسای هند برای قدم گذاشتن در مزارع برداشت محصول فراوان است که با دلسوزی و توقع فراوان حرکت می‌کند.

برای پیشرفت پادشاهی خدا در 61 زبان این شهر، به ویژه در UUPGS های ذکر شده در بالا، دعا کنید.
دعا برای راه اندازی مراکز استراتژیک برای کاشت کلیسا. برای خرد فراطبیعی، شجاعت، و حفاظت از تیم.
دعا کنید یک حرکت عظیم نماز در احمدآباد متولد شود که در سراسر کشور تکثیر شود.