اطلاعات

این نظام کاست هندوها را به پنج دسته اصلی تقسیم می‌کند و هنوز در هند امروزی فعال است. این سازمان اجتماعی که عمیقاً ریشه در باورهای هندوئیسم به کارما و تناسخ دارد، می‌تواند تعیین کند که مردم کجا زندگی کنند، با چه کسی معاشرت کنند و حتی چه آبی می‌توانند بنوشند.
بسیاری بر این باورند که نظام کاست از برهما، خدای آفرینش هندوها سرچشمه گرفته است.

کاست ها بر اساس بدن برهما هستند:

• برهمن ها: چشم و ذهن برهما. برهمن ها غالباً کشیش یا معلم هستند.
• کشتریاس: بازوهای برهما. کشتریاها، کاست «جنگجو»، معمولاً در ارتش یا دولت کار می کنند.
• وایشیاس: پاهای برهما. وایشیاها عموماً دارای موقعیت هایی به عنوان کشاورز، تاجر یا بازرگان هستند.
• شدراس: پاهای برهما. شدراها اغلب در کارهای یدی کار می کنند.
• دالیت ها: "غیرقابل لمس". دالیت ها از بدو تولد نجس و نالایق هستند که حتی در نزدیکی کاست های بالاتر باشند.

در حالی که سیستم کاست در شهرهای بزرگ کمتر رایج است، هنوز وجود دارد. در روستاهای هند، کاست ها بسیار زنده هستند و تعیین می کنند که یک فرد چه شغلی می تواند داشته باشد، با چه کسی می تواند صحبت کند، و چه حقوق انسانی ممکن است داشته باشد.

حضور مسیحیت در هند به دوران باستان برمی گردد و ریشه آن به توماس رسول می رسد که اعتقاد بر این است که در قرن اول پس از میلاد به ساحل مالابار رسیده است. در طول قرن‌ها، کلیسای مسیحی در هند تاریخ پیچیده و متنوعی را تجربه کرده است که در ساخت ملیله‌های مذهبی این کشور نقش داشته است.

پس از ورود توماس، مسیحیت به تدریج در سواحل غربی هند گسترش یافت. ظهور استعمارگران اروپایی در قرن پانزدهم، از جمله پرتغالی ها، هلندی ها و بریتانیایی ها، بر رشد مسیحیت تأثیر بیشتری گذاشت. مبلغان نقش مهمی در تأسیس کلیساها، مدارس و بیمارستان ها ایفا کردند و بر چشم انداز اجتماعی و آموزشی هند تأثیر گذاشتند.

کلیسا در هند امروز تقریباً 2.3% از جمعیت را تشکیل می دهد. این فرقه‌های مختلف از جمله کلیساهای کاتولیک رومی، پروتستان، ارتدکس و کلیساهای مستقل را در بر می‌گیرد. کرالا، تامیل نادو، گوا و ایالت های شمال شرقی حضور قابل توجهی از مسیحیان دارند.

همانطور که در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد، برخی ممکن است پیروی از عیسی را انتخاب کنند، اما همچنان از نظر فرهنگی هندو هستند.

چالش‌های مهم برای رشد کلیسا شامل عدم تحمل مذهبی گاه به گاه و تغییر مذهب‌ها است که به عنوان تهدیدی برای فرهنگ بومی مورد انتقاد قرار می‌گیرد. ریشه کن کردن نظام کاست دشوار بوده است و دولت کنونی تا حد زیادی فضای تعصب و ظلم آشکار در بخش هایی از کشور را نادیده گرفته است.

دیوالی که به نام دیپاوالی نیز شناخته می شود، یکی از جشن های مشهور در فرهنگ هندو است. این نماد پیروزی نور بر تاریکی و خیر بر شر است. این مناسبت شاد خانواده ها، جوامع و مناطق را گرد هم می آورد تا سنت های باستانی را گرامی بدارند، شادی را گسترش دهند و فضایی پر جنب و جوش از تجدید معنوی ایجاد کنند.

برای هندوها، دیوالی دارای اهمیت معنوی و فرهنگی عمیقی است. این نشان دهنده پیروزی لرد راما، هفتمین آواتار لرد ویشنو، بر پادشاه شیاطین راوانا و بازگشت لرد راما به آیودیا پس از یک تبعید 14 ساله است. روشن کردن چراغ‌های نفتی به نام دیه و آتش‌بازی‌های آتش‌بازی، حرکات نمادینی هستند که بدی‌ها را دفع می‌کنند و باعث سعادت، خوشبختی و خوشبختی می‌شوند. دیوالی همچنین در زمینه‌های مذهبی دیگر، مانند جشن گرفتن الهه لاکشمی، خدای ثروت و رفاه هندو، اهمیت دارد.

دیوالی زمان تأمل معنوی، تجدید و شادی برای جوامع هندو است. ارزش های پیروزی بر تاریکی، خیر بر شر، و اهمیت پیوندهای خانوادگی و اجتماعی را در بر می گیرد. این جشن نور و شادی مردم را به هم نزدیکتر می کند و الهام بخش آنها برای گسترش عشق، صلح و رفاه در طول سال است.